Doorzoek de website

Contact

El dario de Laura en Bolivia

lauralannoo@hotmail.com

Even belangrijk: blog verhuist!

aangezien mijn opslag op deze niet goed genoeg is! verkeerde keuze gemaakt!


nu dus:

lauralannoo.reislogger.nl

18-2-2015

 

Productieve dag

Productieve dag geweest! We waren optijd opgestaan, om zo in
de voormiddag thuis wat te kunnen werken. We vervolledigden de info die we
maken voor de volgende studenten, tot in detail. Vrijdag moeten we naar SN om
ons daar in elke klas voor te stellen, dus werkten we aan de presentatie
hiervoor. En rarara, natuurlijk beginnen we met een liedje! Daarna ook
nagedacht over een aantal "dozen" die we willen aanschaffen met een stukje van
het benefietgeld. Ééntje ervan is om het project van de KHLim wat uit te
werken. Een doos voor de komende generaties studenten, waarin vanalles zit
zoals plannetjes, handleidingen, info, maar ook een set bestek en servies
(zodat niemand het servies van Tinga laat vallen!). Een andere doos die we
willen samenstellen is er eentje voor in SN, namelijk een met allerlei klein
spelmateriaal; ballen, sprintouwen, stoepkrijt, volleybalnet,....

Daarna ging ik met Manon naar de mercado om inkopen te doen
van groenten en fruit. Het was weer ongelooflijk warm! Na een dik uur waren we
terug thuis en konden we beginnen aan de pizza! Hmm..

Daarna gingen we samen naar bibliotheek iets verderop, om
kennis te maken met de werking ervan. De mensen waren er weer ongelooflijk
vriendelijk en kregen meteen een hele rondleiding. We kwamen uiteindelijk later
aan op de unief als gepland. Na een gesprek met Pedro zijn we toch al wijzer op
een aantal vlakken. Volgende woensdag presenteren we ons op de unief, en
volgende zaterdag neem ik de eerste keer deel aan het orkest!

Daarna met Angelica en Moises (nieuwe ontmoeting op de
unief) naar "noche en el museo" gaan kijken. Wat en verre wandeling, haha. Maar
wat een enorm groot en sjiek winkelcentrum! Enorm....

Daarna nog naar kiwi's gegaan om wat te eten en te drinken,
spelen en dansen... Om later als ik gewoon ben in bed te kruipen!


17-2-2015

 

Jardin Botanico

Gisteren een luie dag gehad. Om de enorme carnavalsgekte en alle verf te vermeiden, bleven we in het huisje om wat te rusten, werken, eten...Het plan was om naar Jardin Botanico te gaan. Dat veranderde uiteindelijk in zwemmen en bezoekje aan Guembé, dat op zijn beurt door de hevige regen weer werd afgelast. Niets gedaan dus :D Op de achtergrond genieten we mee van de muziek in de straten.

Interessante opdracht gedaan wel; 10 woorden noteren waarvan je vindt dat dit cultuurverschil je na een week opvalt.. Misschien leuk om ook met jullie te delen :) Het verkeer bijvoorbeeld is hier enore chaos, regels zijn er niet (of als ze er zijn vallen ze ons in ieder geval niet op!). Misschien ééntje; wie eesrt toetert, mag eerst door? Ook het eten is zo anders. En niet alleen wat er gegeten wordt, ook waar, hoe en vooral wanneer. Er zit geen regelmaat in hier!

Vandaag dan wel optijd opgestaan. Manon was terug thuis, joepie :) Samen ontbeten en picknick gemaakt. Daarna stukje gewandels om uiteindeljik de taxi te nemen. De inkom was slechts 3 Bs, dat is nog geen halve euro. En het was er mooi! Door de regen waren helaas wel een stuk paadjes ondergelopen en veranderd in kleine rivieren... En jullie weten waarschijnlijk hoeveel ik daar (niet!) van hou :D Ook enorm enorm veel beestjes die steken! Door de warmte en vochtigheid, door de vele bomen en planten?

Vanavond macaroni met kaas en hesp, Yes. En daarna spelletjes of film met Angelica in ons huisje :)

besos xx

14/15-2-2015

 

Carnaval

Het weekend stond helemaal in het teken van het beleven van
het carnaval hier. En dat was helemaal geen slecht idee! Wat een ervaring.
Zaterdag samen met Angelica naar de Corso (carnavalstoet) geweest het park
Cambodromo. Hiervoor moesten hwe "eventjes" stappen om de micro te nemen, want
het park ligt ver weg! Het stappen was veel verder dan ik dacht! En met mijn
knie die nog niet op en top was, niet echt gemakkelijk. Na een pauze om iets te
drinken beslissen we een taxi te nemen. Oei, we zijn met 6? Geen probleem
volgens Angelica, 4 vanachter en 2 vanvoor. Ja zo gaat het hier dus...

Aangekomen zijn we meteen in de sfeer. Er is enorm veel
volk, je loopt er over de koppen.. Het park is een lange lange lange weg, met
groen langs de kant. Hier staan allemaal stoelen en tribunes opgesteld. Je kan
dus een stoeltje kopen om naar de stoet te kijken! Voor 60 bs beslissen we te
gaan zitten op de bovenste rij van de tribune, om zo het minste verf en schuim
op ons te krijgen. Mis gedacht! Iedereen besloot ons langs achter te bekladden
met allerlei! Dat is later thuis niet makkelijk om af te krijgen :D

De stoet zelf is echt super! Groepen met veel dansers, mooie
live muziek, "pluimen in het gat".... Het eigenlijk raar om te zien hoe het geld
er tegenaan wordt gesmeten om alles goed in te kleden terwijl even verder de
armoede weer begint.. De stoet begon rond half 8 en was om een uur of half 1
nog steeds niet gedaan! Toen de koningin voorbij was besloten we dan toch te
vertrekken, maar na een heeeeeeeel lange zoektocht en wandeltocht toch een taxi
gevonden om ons naar huis te brengen.

De zondag daarentegen brengen we door in een klein
plattelandsstadje, Porongo. Hiervoor moesten we een busje vinden om er naartoe
te reizen (alweer niet gemakkelijk). De weg ernaartoe gaat via een grote vlakte
met stromingen, die we moeten oversteken! Het busje loopt net niet onder water,
spannend wel..


Tinga, de mevrouw waar we logeren heeft daar ook
een huis (en wat voor één!). We vierden met haar carnavalsvereniging de hele
dag carnaval. De stoet was in tegenstelling tot zaterdag niet zo groot en
overweldigend. Maar die Bolivianen weten wel van feesten! De hele dag hebben we
gedanst, gegeten, gedronken... En iedereen zorgt er meteen voor dat je je
thuisvoelt:)

13-2-2015

 

Bijna weekend

Marnix en Manon waren al vroeg weg, op bezoek bij familie van Marcia. Wij hadden dus een voormiddag voor ons 4.. Rustig opgestaan, uitslapen zat er niet in door de warmte. Tegen de late voormiddag zijn we dus eens gaan rondkuieren in de stad. Op zoek naar slippers voor Lynn en rugzakjes voor Stephanie en mij.. Maar alles was redelijk duur, dus wachten tot we op de markt zijn :) Zijn (eindelijk) ook even in de kathedraal binnengegaan, heel simpel maar wel heel erg mooi. Net als alles zijn ook de kerken zo anders als bij ons..

Bij het inkopen doen voor de volgende dagen, heb ik mijn blondjes-instinct weer bovengehaald.... Ik hield de uitgang voor een glijbaan en forceerde zo mijn knie met vallen. DOM! Alle mensen kwamen meteen bezorgd te hulp geschoten :)

Gelukkig moesten we in de namiddag niet te ver wandelen voor de (echt) bus naar Sateliete Norte. Deze keer niet meer gebracht met de luxe taxi van de unief haha. We hadden een afspraak met Cellid, in de andere school waar ze werkt. We merken overal echt wel, dat de leerkrachten en directies heel erg graag willen dat we werken rond seksuele opvoeding. Ze denken dat de jongeren van ons meer zullen aannemen, omdat we zelf ook nog jong zijn. Wie weet... eerst een vertrouwensband proberen op te bouwen :)

Gek wel op veel plaatsen hier, het verschil tussen luxe en armoede is zo groot, maar toch ook zo miniem. De school ziet er heel erg "verwaarloosd" uit, als ik het zo kan zeggen. Maar alle leerkrachten zitten er met de laptop in een klein lokaaltje bijeen..

Daarna snel naar huis gekomen, om onze KHLim t-shirt aan te doen voor de uitzending op de tv. Spannend! Pedro wachtte ons op aan de unief. Marnix stelde gelukkig voor een taxi te nemen, omdat ik niet zo ver kon stappen met mijn knie vandaag :) Gelukkig moesten we niet al te veel praten, dat deed Marnix voor ons :D We moesten enkel onszelf voorstellen..

Het eerste weekend komt eraan. En niet zomaar een weekend, net zoals thuis is het ook hier carnaval :) Ik ben benieuwd wat we ervan moeten verwachten! Het schijnt er nogal heftig aan toe te gaan, met verf en dergelijke. Alle huizen en pilaren zijn hier volledig afgeplakt met grote plastic hoezen! Morgen gaan we kijken naar de stoet, en zondag gaan we carnaval vieren op het platteland, samen met Pedro en zijn vrouw Gabriela.


Ben benieuwd!

x


12--2-2015

 

La Granja

Manon nam ons mee naar "la Granja". Een super ervaring! Het is een plaats waar kinderen tussen de 7 en de 14 jaar worden "opgevangen" voor  een bepaalde tijd. Ze worden geholpen om bij te raken met hun niveau op school, zodat ze terug naar school kunnen gaan. Ze worden als het ware voorbereid om terug geïntegreerd te worden in de samenleving.

Marnix had kunnen regelen dat we opnieuw met het busje en de chauffeur van de unief werden gebracht. Daardoor hoefden we "pas" om 8 uur te vertrekken! Wat een luxe om zo voor de deur te worden opgehaald!

Na een uurtje en een beetje kwamen we aan op la granja, en meteen voel je de warmte. Letterlijk en figuurlijk dan. Door de open vlakten brandt de zon echt super hard! Maar ook bij de kinderen. Je voelt meteen dat ze blij zijn dat je er bent! Iedereen wordt er hartelijk begroet met kussen en knuffels.

We werden door de psychologe rondgeleid langs de slaapzalen, de werkzalen,... EN de boerderij. Hier draait uiteindelijk heel veel om. De kinderen helpen met het verzorgen van de dieren. Het leek wel een kleine zoo; met aapjes, toekans, struisvogels en noem maar op.

We hebben ook besloten om zeker met Manon mee te komen als ze komt werken. En misschien wel in het weekend een leuke activiteit met ze komen doen.

Bij thuiskomst lekker gekookt met Marnix en daarna wat gerelaxt :) We hadden om 4 uur afgesproken met Marcia op de unief. Zij zal onze mentor zijn in het project. Maar ineens kwam een cadeautje uit de lucht gevallen; Marcia zou naar de plaza komen. Ideaal, dat is minder stappen!

Marcia is een zeer vriendelijk en warm persoon (iedereen hier precies) en ik vond het ook minder moeilijk om haar te verstaan in vergelijking met anderen.

's Avonds met ons 4 nog even de stad in gegaan, voor de anderen de gelegenheid om een burger king maaltijd te verorberen, maar dat is niet aan mij besteed! En nog een ijsje gaan eten op de plaza, heerlijk Dulce de leche ijs :) en leuke muziek.

De avond nog afgesloten met een filmpje, die ik niet vol heb gehouden aangezien ik de nacht ervoor zowat niets had geslapen!

Vroeg onder de wol dus en tot morgen :)


11--2-2015

 

Satelite Norte


Vandaag was de eerste keer dat we richting SN trokken. Dankzij het busje van de unief was de reis heel gemakkelijk. We wandelden naar de unief en werden van daaruit gebracht :)

We hadden een afspraak met Cellid, de directrice van de nocturno, avondschool. Met haar zouden we bespreken wat we konden betekenen in de school alsook op welke momenten.

We werden heel hartelijk ontvangen, met fruit en drankjes. Het was voor mij (opnieuw) moeilijk om alles goed te volgen... Spaans is een werkpunt!

Uiteindelijk werd er beslist dat we op vrijdag 20 februari zullen starten. We zullen per twee op maandag woensdag en vrijdag twee klassen bijwonen van 7 tot 8. We zullen de leerlingen zo leren kennen en activiteiten doen. Op dinsdag en donderdag zullen we in de namiddag meegaan naar de andere school waar Cellid actief is, en 's avonds zal ik dan de klassen van de leerkrachten wiskunde en muziek observeren. Daar kijk ik naar uit :)


Daarna belden we naar Ruben Dario, de wijkverantwoordeljke, om ook met hem een babbeltje te slaan. hij nodigde ons uit voor lunch bij hem thuis, super lekker en gezellig. Alleen mijn buik liet meteen van zich horen, as usual!

Daarna allemaal even rustig in het huisje gedaan wat we wilden, om 's avonds opnieuw met Angelica af te spreken. Dit keer in Kiwi's een cafeetje :) speelden de avond jungle speed terwijl marnix en manon werkten..

10--2-2015

 

naar de unief


Eerste plan van de  dag; een beetje sightseeing in de stad/het centrum om vervolgens fruit en groenten te gaan kopen op de markt.

Ik besefte vandaag nog maar eens dat mijn oriëntatiegevoel werkelijk 0,0 is. Ik heb nog steeds geen idee waar we zijn als we door de stad wandelen!

Na wat rondwandelen hebben we ons voor de eerste keer aan ons logboek gezet. Samen even de eerste dag overlopen.. Dit in een supermooi parkje, met leuke fonteinen!

De eerste empanadas gegeten, lekker! :D

Daarna zijn we naar de markt, los posos geweest. Ook een hele ervaring, op de markt kan ik me dus nog minder oriënteren! Wel super hoe al de fruit en groenten zo mooi liggen uitgestald en gestapeld ;) En wat smaakt alles hier veel meer dan thuis, de komkommers hebben hier smaak!


In de namiddag hadden we een afsprak met de decaan van de universiteit. Om er te geraken zouden we een stukje stappen, dan de micro nemen om er optijd te zijn. Maar door een of ander misverstand zette de micro ons af aan de heel andere kant als waar we moesten zijn, nog meer stappen dus. Goed voor de coditie, dat wel!
Pedro is een heel aangenaam man, maar erg slecht te verstaan. Zeker als je spaans nog niet op en top is en je moe bent van de hitte :D

Ik heb zelfs al een viool van hem gekregen in bruikleen, inclusief een uitnodiging om deel te nemen aan het orkest! Helaas zit er een verkeerde snaar op de viool en dus geen la :( jammer!

's Avonds nog een stapje in de wreld gezet, in de Irish pub samen met Angelica (vriendin van Manon op de unief) en haar broer. Was gezellig, maar was zo moe!


kusjes en tot snel!

9-2-2015

 

even wennen


We zijn goed aangekomen! laat ik daarmee beginnen.

Het afscheid nemen van thuis was uiteraard wel moeilijk, wat niet wilt zeggen dat ik er niet naar uitkeek om te vertrekken...

De vlucht duurde enorm lang.. We hadden vertraging in Madrid dus konden pas een uur te laat vertrekken. De ruimte om te zitten/slapen was ook niet bepaald royaal gemaakt! Daardoor bestond de nacht dus uit een aantal kwartiertjes dat er wel werd geslapen :p

Bij het aankomen eerst nog langs de migratiedienst, de koffers, en dan de taxi naar het huisje. Ze rijden hier gelijk zotten!

Het huisje is mooi en comfortabel. we hebben 2 badkamers, 3 slaapkamers, een zitruimte, een keukentje dat we delen met de mevrouw onder... Niets te kort, want er is zelfs wifi :)

ons huisje is de tweede bruine door aan de rechterkant.

We hebben ook elk al een gsm aangeschaft zodat we voor elkaar bereikbaar zijn wanneer we niet met z'n allen op pad gaan. De reis naar het marktje hiervoor was alvast een bewijs hoe slecht mijn conditie is, haha. ik heb er alvast 2 blaren bij, joepie..

Daarna zijn we in een restaurantje een beetje gaan eten en werken. Marnix' opdracht; denk eens na over 3 dingen die je wil bereiken over 4 maanden..
Voor mij zal het uiteraard het feit zijn dat ik het thuisfront wat moet kunnen losaten. Ik heb gemerkt dat het voorlopig moeilijker is dan gedacht :)

's Avonds nog inkopen gaan doen en samen gekookt, daarna is de rest nog een ijsje gaan eten en ben ik in mijn bedje gekropen. Het acclimatiseren van de dag had zijn limiet even bereikt :D

foto van de Plaza die we samen met Manon nog even gaan bekijken zijn.


groetjes en tot snel :)


4-2-2015

 

Het koor van de triangel

 

Wat ga ik die lieve schatten missen als ik weg ben!

Ons koor had zijn eerste 'grote' optreden. En groot mag je het wel noemen, want er was een grote opkomst. Iedereen was natuurlijk nieuwsgierig naar wat we reeds sinds september aan het oefenen waren. De kinderen hebben het ge-wel-dig gedaan.

Maar naast een gelegenheid om te laten zien wat we nu al allemaal kunnen, was het concert ook het perfecte moment voor mij om de kinderen nog een laatste keertje te zien alvorens ik vertrek. De opbrengst van de avond mag ik ook meenemen, en ik hoop dan ook vanuit de grond van mijn hart dat ik hiermee ook een stukje van onze muzikale ervaringen mag overbrengen. Dat ga ik dan ook heel hard proberen!

Naast spanning en enthousiasme voor het concert, zijn er ook wel traantjes gevloeid! Wat wil je anders als de juffen en kids hun mond o zo goed kunnen houden als het gaat om een verrassing... 


Dank jullie wel ☺

7-12-2014

 

De kienavond

 

In mijn vorige berichtje vertelde ik jullie al over de kienavond die we samen met Saenhoeve organiseerden. Wel, ondertussen is die alweer voorbij!
Ik denk dat ik wel mag stellen dat het een succes is geweest. Al de stoelen en tafels die door onze lieve werkmannen werden klaargezet geraakten één voor één gevuld. We mochten een pak mensen verwelkomen, die elkeen ons een hart onder de riem kwamen steken. En geloof me, het doet deugd als je weet dat iedereen met ons meeleeft, mee aftelt, mee uitkijkt naar ons avontuur... 

Ook via deze weg wil ik natuurlijk iedereen nog eens bedanken die er mee voor heeft gezorgd dat deze avond kon plaatsvinden. Niet alleen de sponsors, maar ook de vele mensen die de avond zelf de handen goed uit de mouwen hebben gestoken. En natuurlijk ook alle aanwezigen, want zonder is er natuurlijk geen kienavond!

We hebben er met ons vier denk ik erg van genoten! Ik verzeker jullie dat we voor de opbrengst heel goed zorg zullen dragen. Via deze weg zullen jullie ook ongetwijfeld wel wat verhaaltjes en foto's zien passeren over de dingen die we ermee kunnen verwezenlijken. 

24-11-2014

 

De eerste stapjes

 

Het is bijna zover. 

Nuja, bijna is relatief. 8 februari vertrekken we richting ons avontuur in Santa Cruz de la Sierra. 
De voorbereidingen zijn uiteraard ondertussen volop bezig; onze cursus Spaans, het onderzoekswerk... Maar ook de praktische dingen krijgen vorm; ons vliegticket, de inentingen, reispas... Het is veel regelen, maar dat wisten we op voorhand!
Ondertussen heb ik ook al een hele tijd geleden kennis gemaakt met de andere studenten die met me mee zullen gaan. Gelukkig zijn ze sympathiek! Ik denk dat we het wel goed met elkaar zullen kunnen vinden ginder. Dat doen we hier toch al :D 

Ook zijn we volop bezig met de voorbereidingen van de benefiet / kienavond. Saenhoeve helpt ons een handje om wat geld te kunnen inzamelen. Zo kunnen we ook ons steentje bijdragen aan ons project ginder. Ik ben erg nieuwsgierig, komt er wel wat volk?! 

Wel, mijn eerste blogberichtje kan ik nu een feit noemen. Mag ik nu zeggen dat mijn avontuur echt gestart is? 
Ik ben op dit moment vanalles tegelijk! Zenuwachtig, omdat ik niet weet wat me allemaal te wachten staat. Enthousiast, omdat ik er gewoon enorm veel zin in heb! Blij, omdat ik deze kans krijg. En ik grijp hem dan ook met beide handen. Maar tegelijkertijd ben ik ook wat, wel ik weet niet goed hoe het te verwoorden. Bang en ongerust zijn helemaal verkeerde woorden, maar toch... Spanning omschrijft het misschien beter, wat zal het allemaal toch geven :) 

Wel, wat het ook geeft; via deze weg blijven jullie lekker allemaal op de hoogte!